Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Nowej Soli

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

N., dnia 18 maja 2015 r.

Sąd Rejonowy w Nowej Soli, IV Wydział Pracy w następującym składzie:

Przewodniczący: Wiceprezes SR Andrzej Bogucki

Protokolant: kier. sekr. Małgorzata Repuła

po rozpoznaniu w dniu 12 maja 2015 r. w Nowej Soli

sprawy z powództwa O. T. (1)

przeciwko Przedsiębiorstwu (...) sp. z o. o.

o wynagrodzenie

I – powództwo oddala;

II – zasądza od powódki O. T. (1) na rzecz pozwanego Przedsiębiorstwa (...) sp. z o. o. kwotę 1817 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt IVP 151/15

UZASADNIENIE

Powódka O. T. (1) domagała się w pozwie zasądzenia od pozwanego Przedsiębiorstwa (...) sp. z o.o. kwoty 10.395,00 zł tytułem wynagrodzenia za pracę za październik 2013r., styczeń 2014r., luty 2014r., marzec 2014r. z ustawowymi odsetkami za zwłokę od dnia wymagalności wynagrodzenia do dnia zapłaty.

Uzasadniając powództwo podała w pozwie, że w dniu 01.10.2012r. zawarła z pozwanym umowę o pracę, na podstawie której została zatrudniona na stanowisku pracownika administracyjno-biurowego na czas nieokreślony w pełnym wymiarze czasu pracy i za świadczoną pracę otrzymywała wynagrodzenie wynikające z umowy. Za miesiące objęte pozwem pozwany nie wypłacił powódce wynagrodzenia za pracę (k. 2-3).

Nakazem zapłaty z dnia 24.04.2014r. wydanym w postepowaniu upominawczym Sąd orzekł zgodnie z żądaniem pozwu (k.8).

W sprzeciwie od nakazu zapłaty pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości. Pozwany zarzucił, że nigdy nie zawierał z powódką umowy o pracę i nigdy wcześniej nie widział dokumentów dołączonych przez powódkę do pozwu, w szczególności umowy o pracę z dnia 01.10.2012r. W ocenie pozwanego powódka w celu wykazania zasadności swoich roszczeń dołączyła do pozwu sfałszowaną umowę o pracę. Pozwany zaprzeczył jednocześnie, aby powódka kiedykolwiek faktycznie świadczyła pracę na rzecz pozwanego. W ocenie pozwanego wytoczenie przez powódkę niniejszej sprawy jest związane z konfliktem pomiędzy udziałowcami Spółki (k. 12-13).

Uzasadniając szerzej powództwo w toku postępowania powódka dodatkowo podała, że w latach 2007-2012 studiowała w systemie dziennym w Wyższej Szkole (...) we W. na kierunku psychologia biznesu i już w tym czasie świadczyła prace na rzecz pozwanego. Podstawę prawną tej pracy stanowiła umowa o dzieło i w jej ramach powódka pracowała jako pracownik administracyjno-biurowy wspomagając pracownice działu księgowości pozwanego. Powódka pojawiała się w biurze na wezwanie głównej księgowej Z. O. (1) i świadczyła pracę średnio 2-3 razy w tygodniu przez 8 godzin. Praca nie kolidowała ze studiami, gdyż plan zajęć przewidywał realizację wszystkich zajęć w ciągu trzech dni. Od dnia 01.10.2012r. w związku z ukończeniem studiów powódka świadczyła tę samą pracę w ramach stosunku pracy. Umowę o pracę, a konkretnie dwa egzemplarze umowy, przedłożyła powódce do podpisu kadrowa pozwanego M. D. (1). Oba egzemplarze umowy były już podpisane przez prezesa zarządu pozwanego E. G. (1). Po podpisaniu, jeden egzemplarz umowy powódka zatrzymała dla siebie, a drugi przekazała M. D.. W ramach stosunku pracy powódka wykonywała te same obowiązki co uprzednio, tylko w pełnym wymiarze czasu pracy. Pracę świadczyła codziennie w godzinach od 7:00 do 15:00. Zajmowała się konkretnie segregowaniem faktur i analizą faktur pod kątem, czy należności z faktur zostały zapłacone, rozliczaniem bonów paliwowych ze stacji paliw oraz skanowaniem i kserowaniem dokumentów. Czynności dotyczące faktur zajmowały powódce około 50% czasu pracy, skanowanie i kserowanie dokumentów 10%, rozliczanie bonów 5%, a resztę czasu pracy zajmowała powódce wykonywanie innych drobnych czynności biurowych. Pozwany nie wypłacił powódce wynagrodzenia za pracę za październik 2013r., za listopad i grudzień 2013r. wypłacił, a od stycznia 2014r. zaprzestał wypłacania powódce wynagrodzenia za pracę w ogóle. Od połowy maja 2014r. powódka nie świadczyła pracy w związku z ciążą (dowód: zeznania powódki k.67-68,289-290).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Pozwane Przedsiębiorstwo (...) sp. z o.o. jest spółką prawa handlowego, którą w 2004r. wspólnie założyli ojciec powódki W. W. (1) i L. N. (1). W. W. i L. N. poznali się około 1994r. i do czasu założenia (...) sp. z o.o. prowadzili odrębnie własną działalność gospodarczą. L. N. prowadził hurtownię budowlaną, a W. W. zajmował się produkcją okien. Po 50% udziałów w Spółce objęli członkowie rodzin W. W. i L. N.. W kolejnych latach udziały w Spółce przechodziły na kolejnych członków rodzin założycieli Spółki, ale przy zachowaniu parytetu między rodzinami. Żoną W. W. jest I. W.. Poza powódką O. T. (1) W. W. posiada także syna B. W.. L. N. pozostaje w nieformalnym w pożyciu z E. G. (1). L. N. ma syna D. N. i córkę K. N.. E.B. G. ma córkę K. G.. Od 2006r. 50% udziałów o łącznej wysokości 250.000,00 zł posiadała powódka, a drugie 50% udziałów o łącznej wysokości 250.000,00 zł posiadała K.E. G.. Od wielu lat funkcję prezesa jednoosobowego zarządu Spółki pełni E. B. G., która jest uprawniona do jednoosobowego reprezentowania Spółki w stosunkach zewnętrznych. Umowa Spółki stanowi, że w przypadku powołania zarządu wieloosobowego do reprezentowania Spółki wymagana jest reprezentacja dwóch członków zarządu, ewentualnie jednego członka zarządu i prokurenta, o ile zostanie powołany. Podstawowym przedmiotem działalności pozwanego jest prowadzenie na podstawie umowy franczyzy stacji paliw koncernu (...) w N. oraz prowadzenie motelu z restauracją położonego w pobliżu stacji paliw. Pozwany zatrudnia około 50 osób i stan zatrudnienia jest stabilny (dowód: zeznania świadków: L. N. k.101-103, W. W. k.103-10), odpis zupełny z KRS k.46-48, odpis KRS k.16-21).

Od początku istnienia Spółki W. W. był w niej zatrudniony na stanowisku dyrektora do spraw organizacyjnych. L. N. od 2007r. był zatrudniony w Spółce na stanowisku dyrektora do spraw pracowniczych. Świadcząc pracę na rzecz Spółki ani W. W., ani L. N. nie mieli określonych zakresów czynności (dowód: zeznania świadków: L. N. i W. W. k.j.w.).

W dniu 27.12.2013r. powódka zbyła swoje udziały w Spółce na rzecz córki L. N. - K.M. N.. Decyzję o przejęciu całości udziałów w Spółce przez rodzinę N. rodziny podjęły już rok wcześniej, ale samą transakcję poprzedziły szczegółowe uzgodnienia i rozliczenia (dowód: zeznania świadków: L. N. i W. W. k.j.w.).

Bezpośrednio po zbyciu udziałów w Spółce przez powódkę na rzecz K.M. N. pomiędzy rodzinami wybuchł konflikt na tle wzajemnych rozliczeń. Obie rodziny zaczęły sobie wzajemnie zarzucać wyprowadzenie pieniędzy ze Spółki. W ramach tego konfliktu rodziny zgłaszają przeciwko sobie zawiadomienia o popełnienia przestępstwa i występują z powództwami cywilnymi (okoliczności niesporne).

W dniu 01.03.2014r. pozwany złożył do Prokuratury Rejonowej w Głogowie zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przez W. W. (1) przestępstwa podrobienia podpisu prezesa zarządu pozwanego E.B. G. na umowie kredytu odnawialnego (dowód: zawiadomienie k. 25-26).

W dniu 30.04.2014r. pozwany złożył do Prokuratury Rejonowej w Nowej Soli zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przez powódkę i jej ojca - W. W. przestępstwa podrobienia podpisu E.B. G. na umowie o pracę powódki z dnia 28.09.2012r. i z dnia 01.10.2012r. Pozwany złożył ponadto zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa podrobienia umowy o pracę brata powódki – B. W.. (dowód: zawiadomienia k.22-23, 24-25, kserokopie umów (...), oryginały umów zał. do akt).

W następstwie zawiadomienia z dnia 01.03.2014r. Prokuratura Rejonowa w Głogowie wszczęła pod sygnaturą 3Ds 124/14 dochodzenie i w jego trakcie przedstawiła W. W. zarzut popełnienia przestępstwa z art. 297 § 1 k.k. i inne i przesłuchała go w charakterze podejrzanego. W. W. w złożonych wyjaśnieniach przyznał się do zarzucanego czynu i odmówił składania wyjaśnień. W. W. złożył jednocześnie wniosek o dobrowolne poddanie się karze i wymierzenie mu kary 5 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem na okres 2 lat próby (dowód: protokół przesłuchania k. 32-33).

W następstwie zawiadomienia z dnia 30.04.2014r. Komenda Rejonowa Policji w N. wszczęła pod sygnaturą 2Ds 683/14 dochodzenie nadzorowane przez Prokuraturę Rejonową w Nowej Soli i postępowanie w tej sprawie jest w toku (dowód: kopia akt postępowania przygotowawczego 2Ds 683/14/D k.135-174, pismo (...) w N. k. 34).

W dniu 27.05.2014r. E.B. G. złożyła w imieniu pozwanego zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przez W. W. przestępstwa przywłaszczenia mienia. Postępowanie w tej sprawie toczyło się pod sygnaturą 3Ds 335/14 i zostało umorzone (dowód: k.115).

W dniu 20.10.2014r. Prokuratura Rejonowa w Głogowie wszczęła śledztwo w sprawie złożenia przez E.B. G. zawiadomienia o przestępstwie niepopełnionym. Zarzutem zostało objęte zawiadomienie E.B. G. dokonane w sprawie 3Ds 335/14. Postępowanie w tej sprawie toczy się pod sygnaturą 3Ds 706/14 (dowód: postanowienie k.115-116).

Prokuratura Rejonowa w Głogowie nadzoruje nadto śledztwo w sprawie przywłaszczenia mienia (...) sp. z o.o. pod sygnaturą 3Ds 777/14 (dowód: k.129)

Oprócz powyższych postępowań karnych między stronami konfliktu toczą się także sprawy cywilne. Powódkę wystąpiła do Sądu Okręgowego w Legnicy z pozwem przeciwko K.M. N. o zapłatę kwoty 250.000,00 zł tytułem zapłaty za sprzedane jej udziały w pozwanym. Sprawa ta toczyła się pod sygnaturą IC 232/14 i zakończyła się prawomocnym wyrokiem zaocznym z dnia 25.09.2014r. uwzględniającym powództwo. Wyroku tego powódka nie zdołała jednak wyegzekwować z uwagi na zbycie przez K.M. N. nabytych od powódki udziałów K. E. W konsekwencji powódka wystąpiła do Sądu Okręgowego w Legnicy ze skargą pauliańską przeciwko K. E. i postępowanie w tej sprawie toczy się pod sygnaturą IC 400/14. W. W. wystąpił przeciwko pozwanemu z pozwem o kwotę 200.000,00 zł tytułem zwrotu pożyczki. Z pozwem przeciwko pozwanemu o kwotę 1.200.000,00 zł wystąpiła firma z W., której współwłaścicielem jest powódka dowód: orzeczenia k.270-274 wyjaśnienia pełnomocnika powódki k.68v).

W. W. i E.B. G. pozostają między sobą w sporze także w zakresie autentyczności podpisu E.B. G. na oświadczeniu nazwanym skwitowaniem, którego treść stanowi o braku jakichkolwiek zobowiązań W. W. wobec pozwanego według stanu na dzień 30.12.2014r. (dowód: skwitowanie k.96, zeznania świadków W. W., L. N. k.j.w.).

W okresie objętym pozwem, a także w latach wcześniejszych obsługę księgowo-kadrową pozwanego realizowały pracownice pozwanego: Z. O. (1) – główna księgowa, K. R. (1) – młodsza księgowa i M. D. (1) – specjalista do spraw płac i kadr. Pracownice te świadczyły pracę w pomieszczeniach biurowych wynajmowanych przez pozwanego w G. przy ul. (...). Pod tym adresem pozwany wynajmował trzy pomieszczenia biurowe, z których jedno zajmowały: Z. O. i K. R. (1) , drugie M. D., a trzecie W. W.. Pozwany wynajmował pomieszczenia biurowe w G., ponieważ pracownice zajmujące się obsługą księgowo-kadrową pozwanego zamieszkiwały w G. i dzięki temu nie musiały dojeżdżać do pracy do N. (dowód: zeznania świadków: Z. O. k.97-98, M. D. k.98-100, K. R. k.100, W. W. k.103-104).

Od listopada 2009r. pracownice świadczące obsługę księgowo-kadrową pozwanego przelewały na rzecz powódki wynagrodzenie za pracę świadczoną na podstawie umowy o dzieło, a od 1.10.2012r. po uprzednim zgłoszeniu powódki do pracowniczego ubezpieczenia społecznego, przelewały na rzecz powódki wynagrodzenie za pracę. Podstawą przelewów dokonywanych po 1.10.2014r. była umowa o prace z dnia 1.10.2012r. przygotowana przez kadrową pozwanego M. D. na polecenie W. W. i zwrócona kadrowej przez W. W. z podpisami powódki i E.B. G. za pracodawcę. Pracownice świadczące obsługę księgowo-kadrową pozwanego konkretnie naliczały wynagrodzenie powódki i przygotowywały przelewy, a same przelewy realizował mający dostęp do rachunków firmy W. W.. Przelewy te dotyczyły kwot 1.700,00-2.100,00 miesięcznie (dowód: potwierdzenia przelewów k.49-50, 73-7, zeznania świadków: Z. O., M. D., K. R., W. W. k.j.w.).

W październiku 2013r L. N.. przejął po W. W. zadanie dokonywania przelewów wynagrodzeń pracowników. Listę wynagrodzeń sporządzała każdego miesiąca tak jak wcześniej kadrowa M. D., a następnie przekazywała listę pracownicy P. W., która przygotowywała przelewy w formie elektronicznej, a finałem procedury było opatrzenie całej listy przez L. N. podpisem elektronicznym, co uruchamiało przelewy. W styczniu 2014r. L. N. polecił pracownicom zaniechanie dokonywania przelewów wynagrodzenia na rzecz powódki i wyrejestrowanie powódki z ubezpieczenia społecznego (dowód: zeznania świadków: L. N. k.j.w., P. W. k.217).

Z. O. (1) prowadziła księgowość u pozwanego od 2006r. do dnia 30.04.2014r., kiedy to rozwiązała umowę o pracę z pozwanym za porozumieniem stron. Faktycznie od dnia 01.01.2014r. nie prowadziła już księgowości pozwanego, a jedynie zamykała księgowo rok 2013r. Od dnia 01.05.2014r. świadczy pracę w firmie, której współwłaścicielem jest W. W.. W latach 2009-2013 Z. O. prowadziła także księgowość „ Przedsiębiorstwa (...) sp. z o.o., którego W. W. był udziałowcem. Z. O. (1) jest znajomą W. W. od około 20 lat i pozostaje z nim w stosunkach koleżeńskich. Zwracają się do siebie „po imieniu”. (dowód: zeznania świadka Z. O. k.j.w.).

M. D. (1) prowadziła kadry pozwanego jednoosobowo, jednak od 14.03.2014r. faktycznie nie świadczy pracy na rzecz pozwanego, gdyż przebywa na urlopie rodzicielskim. Od 2012r. M. D. na podstawie umowy o dzieło świadczy pracę na rzecz firmy której właścicielem jest brat powódki – B. W.. W firmie tej M. D. nalicza płace oraz składki na ubezpieczenie społeczne. B. W. od dnia 01.10.2011r. prowadzi działalność gospodarczą pod firmą Przedsiębiorstwo Handlowo – Usługowo – (...) (dowód: informacja z (...) zał. do akt, zeznania świadka M. D. k.j.w.).

K. R. była pracownicą pozwanego od 2011r. do kwietnia 2014r., kiedy to umowa o pracę została rozwiązana za porozumieniem storn. Pracowała najpierw na stanowisku pracownika administarcyjno-biurowego, a następnie na stanowisku młodszej księgowej, od 01.05.2015r. pracuje w P.W. (...) sp. z o.o. K. R. jest siostrą męża powódki (dowód: zeznania świadków; K. R. i W. W. k.j.w.).

Syn L. N. (1), B. N. (1) od marca 2007r. jest zatrudniony w pozwanym na stanowisku kierownika stacji paliw. Do czasu, kiedy kopie faktur za sprzedawane paliwo były wytwarzane w formie papierowej, B. N. przywoził te faktury do biura w G.. Od dnia 31.01.2012r. w pozwanym nie były drukowane kopie faktur VAT za sprzedawane na stacji paliw paliwo z uwagi na zapisywanie od tego dnia faktur w pamięci wewnętrznej kasy fiskalnej, w związku z czym B. N. zaniechał przywożenia faktur do biura w G.. (dowód: wydruki z fiskalizacji kas z dnia 31.01.2012r. k. 79-81, zeznania świadka B. N. k.100-101).

Widniejący na przedłożonej przez powódkę do sprawy umowie o pracę z dnia 01.10.2012r. w pozycji „podpis pracodawcy” podpis nie został nakreślony przez E.B. G. (dowód: opinia biegłego sądowego z dziedziny ekspertyzy pism i dokumentów M. M. k.239-248).

W latach 2011-2014r. do księgowej Z. O. minimum raz w tygodniu przyjeżdżała M. K. prowadząca w Z. biuro rachunkowe. Przyjazdy były związane z realizacją umowy zlecenia zawartej z pozwanym, a dotyczącej pozyskiwania funduszy unijnych. W trakcie tych wizyt M. K. nigdy nie widziała powódki przy świadczeniu pracy, wiedziała jednak od Z. O., że powódka formalnie pozostawała w stosunku pracy z pozwanym (dowód: zeznania świadka M. K. k.1127-118).

W kwietniu 2014r. całość dokumentacji księgowej pozwanego zgromadzonej od początku istnienia firmy zbadał na zlecenie pozwanego T. T. (1) i w dokumentacji tej nie znalazł żadnych dokumentów sporządzonych przez powódkę, ani jakichkolwiek śladów jej pracy na rzecz (...) sp. z o.o. (dowód: zeznania świadka T. T. k.216).

W okresie objętym pozwem pracownicą pozwanego była między innymi D. M. (1). Miejscem jej pracy była stacja paliw prowadzona przez pozwanego w nowym M.. D. M. została zwolniona z pracy w pozwanym w trybie dyscyplinarnym i z tego tytułu dochodziła roszczeń przez sądem pracy (dowód: zeznania świadka D. M. k.289).

Sąd zważył co następuje:

Powództwo należało oddalić.

W sprawie z powództwa pracownika przeciwko pracodawcy o wynagrodzenie ze stosunku pracy pierwotną przesłanką uwzględnienia powództwa jest ustalenie istnienia stosunku pracy, a kolejną ustalenie faktu świadczenia pracy, bądź zachowania przez pracownika prawa do wynagrodzenia pomimo nieświadczenia pracy. Zgodnie bowiem z art. 80 k.p. wynagrodzenie za pracę co do zasady przysługuje tylko za pracę wykonaną, a za czas niewykonywania pracy tylko wówczas, gdy przepisy prawa pracy tak stanowią.

Warunkiem ustalenia przez sąd pracy istnienia stosunku pracy jest stwierdzenie złożenia przez pracownika i pracodawcę zgodnych oświadczeń woli w przedmiocie nawiązania stosunku pracy. W typowych przypadkach zgodny zamiar stron nawiązania stosunku pracy wynika z umowy o pracę zawartej w formie pisemnej. Z mocy art. 29 § 1 k.p. umowa o pracę powinna być zawarta na piśmie (…). W przypadku braku pisemnej umowy o pracę i sporu między stronami dotyczącego istnienia stosunku pracy, fakt złożenia zgodnych oświadczeń woli w przedmiocie nawiązania stosunku pracy, a tym samym istnienia stosunku pacy sąd pracy może stwierdzić na podstawie analizy zachowań stron. Analiza taka może doprowadzić do stwierdzenia złożenia zgodnych oświadczeń woli w przedmiocie nawiązania stosunku pracy na podstawie ustalenia, że dana praca wykazywała cechy stosunku pracy określone w art. 22 § 1 k.p., bądź ustalenia nieistnienia stosunku pracy w przypadku, gdy dana praca nie wykazywała cech stosunku pracy co najmniej w przeważającym stopniu (por. wyrok SN z dnia 14.09.1998r. (...) 334/98, OSNAPiUS 1999/18/582). Czasem – tak jak w niniejszej sprawie spór między stronami dotyczy nie tylko cech danej pracy, ale samego faktu świadczenia pracy. W takim przypadku dopiero pozytywne ustalenie faktu świadczenia pracy obliguje sąd pracy do oceny, czy praca ta wykazywała cechy stosunku prace określone w art. 22 § 1 k.p.

Odnosząc powyższe wywody o charakterze ogólnym do okoliczności faktycznych niniejszej sprawy stwierdzić należy, iż zgłoszone przez powódkę w pozwie żądanie zasądzenia wynagrodzenia za pracę zasługiwało na oddalenie z tego względu, iż w toku postępowania powódka nie wykazała dowodowo w sposób niebudzący wątpliwości pierwotnej przesłanki uwzględnienia powództwa, mianowicie istnienia między stronami w okresie objętym pozwem stosunku pracy.

Z mocy ogólnej zasady dotyczącej rozkładu ciężaru dowodu, wyrażonej w aspekcie materialnym w art. 6 k.c., ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. W aspekcie procesowym powyższa zasada wyrażona jest w kilku przepisach k.p.c., przede wszystkim w art. 6 § 2 i 232. W celu wykazania istnienia stosunku pracy z pozwanym, powódka powołała się w pozwie na pisemną umowę o pracę z dnia 1.10.2012r. Umowa ta nie mogła jednak stanowić dla Sądu podstawy ustalenia istnienia między stronami stosunku pracy, gdyż w toku postępowania Sąd na wniosek pozwanego dopuścić dowód z opinii biegłego sądowego z dziedziny ekspertyzy pisma i na podstawie tego dowodu ustalił, ż widniejący na przedłożonej przez powódkę umowie podpis prezesa zarządu pozwanej E.B. G. nie jest autentycznym podpisem E.B. G.. Odnosząc się do zeznań złożonych w sprawie w charakterze świadka przez ojca powódki W. W. w części, w której podał, że „nie wyklucza” (k. 103 v), że to on podpisał za pozwanego umowę o pracę z córką, ale umowa ta jest ważna pomimo ewentualnego opatrzenia jej przez W. W. podpisem E.B. G., gdyż on osobiście posiadał pełnomocnictwo prezesa zarządu do zawierania z pracownikami umów o pracę (k.104) stwierdzić należy, iż zeznania te nie mogły stanowić podstawy do ustalenia stosunku pracy powódki ponieważ powódka w toku postępowania nie wykazała dowodowo, że W. W. rzeczywiście posiadał pełnomocnictwo, na które się powoływał. Z tego względu bez znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy były zeznania świadka M. D. – kadrowej pozwanego (pomijając nawet kwestię ich wiarygodności) w części w której świadek podała, że w 2012r. na polecenie W. W. przygotowała umowę o pracę dla powódki i następnie przekazała ją W. W. w celu opatrzenia umowy podpisami, po czym W. W. zwrócił świadkowi już podpisany egzemplarz umowy. Zeznania powyższe są bez znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy z tego względu, iż skoro bezspornie umowy tej nie podpisała prezes zarządu pozwanego E.B. G., a tylko ona była uprawniona do reprezentowania pozwanego w sprawach z zakresu prawa pracy, to niezależnie od innych kwestii umowa ta nie mogła stanowić podstawy ustalenia istnienia miedzy stronami stosunku pracy.

Tytułem uzupełnienia zważeń dotyczących analizowanej kwestii można dodać, że żadnego oparcia w innych dowodach nie znalazły zeznania świadka W. W. w części, w której podał, iż prezes zarządu pozwanego wiedziała o istnieniu umowy o pracę powódki z dnia 01.10.2012r. Z tego względu, dostrzegając oczywisty interes świadka w składaniu zeznań korzystnych dla powódki Sąd ocenił te zeznania jako niewiarygodne także w tej części.

Stwierdzenie braku podstaw do ustalenia istnienia między stronami stosunku pracy na podstawie pisemnej umowy o pracę z dnia 01.10.2012r. obligowało w dalszej kolejności Sąd do oceny, czy istnieją podstawy do ustalenia stosunku pracy powódki na podstawie innych dowodów zgłoszonych przez powódkę w toku postępowania, w szczególności na podstawie zeznań świadków: Z. O., M. D., K. R., D. M. i W. W. oraz na podstawie dokumentów w postaci przedłożonych na ostatniej rozprawie wydruków komputerowych. Wymienieni świadkowie w swoich zeznaniach generalnie potwierdzili fakt pracy powódki na podstawie umowy o pracę z dnia 01.10.2012r. i dodatkowo fakt wcześniejszej pracy powódki na podstawie umowy o dzieło. Potwierdzili w szczególności, że od dnia 01.10.2012r. widywali powódkę w biurze firmy w G. przy ulicy (...) w zasadzie codziennie. Świadkowie Z. O. i M. D. podały dodatkowo, że zlecały powódce rożne prace biurowe. Z. O. zlecała przepisywanie pism na komputerze, sprawdzanie wydruków faktur z rejestrem zakupów, segregowanie faktur, M. D. zlecała przepisywanie pism i w jej ocenie wykonywanie jej zleceń mogło zajmować powódce w sumie 5- 6 godzin w miesiącu. Świadek D. M. podała przez Sądem, że w czasie pracy w pozwanym na stacji paliw w N. z rozmów z W. W. wnioskowała, że jego córka O. T. pracuje w biurze firmy w G..

Zeznań wymienionych świadków Sąd jednak nie wziął za podstawę ustaleń faktycznych z uwagi na istnienie ważkich okoliczności podważających ich wiarygodność. Wszyscy wymienienie świadkowie za wyjątkiem D. M. pozostawali i nadal pozostają w bliskich relacjach osobistych i zawodowych z ojcem powódki W. W.. W. W. zna Z. O. od około 20 lat i są ze sobą „po imieniu”. Z. O. prowadziła księgowość nie tylko w pozwanym, ale także w P. W. sp z o.o., w którym W. W. przez lata był członkiem zarządu. Co najistotniejsze Z. O. także aktualnie świadczy pracę w firmie, której udziałowcem – jak zeznała ( K.98v) – jest W. W.. Także świadek K. R. była i jest związana zawodowo z rodziną W.. Aktualnie pracuję w firmie (...), którą w ramach indywidualnej działalności gospodarczej prowadzi brat powódki B. W. (k.100). K. R. jest ponadto siostrą męża powódki, a W. W. ojcem powódki, wobec czego powiązania rodzinne tych świadków z powódką same w sobie podważają wiarogodność ich zeznań. Także zeznania D. M. trudno uznać za wiarygodne w sytuacji, gdy świadek została zwolniona z pracy w pozwanym w trybie dyscyplinarnym i z tego tytułu dochodziła roszczeń przez sądem pracy. Świadek może więc mieć aktualnie negatywny stosunek do pozwanego.

Wiarygodność zeznań w/w świadków obniża dodatkowo ich całkowity brak oparcia w innych dowodach, które w ocenie Sądu byłyby możliwe do przeprowadzenia, a których powódka reprezentowania w sprawie przez profesjonalnych pełnomocników nie zgłosiła. Jako przykład takiego dowodu można wskazać dane od operatora sieci komórkowej telefonu, z którego w tym czasie korzystała powódka, obrazujące miejsca logowania się powódki do sieci. Z dowodu tego wynikałaby okoliczność, czy od dnia 01.10.2012r. powódka rzeczywiście codziennie w godzinach od 7-15.00 przebywała w biurze firmy w G. przy ulicy (...). Okoliczność ta uprawdopodobniałaby fakt świadczenia przez powódkę w tym czasie pracy na rzecz pozwanego.

Wiarygodność zeznań w/w świadków podważa także ich ocena dokonywana na tle szczególnych okoliczności niniejszej sprawy. Należy zauważyć, że praca powódki w ramach stosunku pracy w takim charakterze, jak w to w toku postępowania przedstawiła powódka i potwierdzili wyżej wymienieni świadkowie oceniana w świetle zasad doświadczenia życiowego jest mało prawdopodobna. Po pierwsze, uwzględniając wysoki status materialny powódki wynikający już tylko z faktu, iż w wieku 20 lat za znaczną kwotę nabyła 50 % udziałów w dużej Spółce, faktyczne świadczenie przez powódkę pracy za wynagrodzeniem w wysokości około 2.000 zł miesięcznie trudno sobie wyobrazić. Trudno sobie to wyobrazić także z uwagi na poziom i charakter wykształcenia powódki (ukończone studia na kierunku psychologia biznesu). Praca powódki w takim charakterze, jak to przedstawiała powódka, byłaby także mało prawdopodobna, gdyby za jej cel wskazać praktyczną edukację zawodową powódki. Przepisując pisma na komputerze, wysyłając korespondencję, segregując faktury itp. powódka bez wątpienia swoich praktycznych kwalifikacji zawodowych przez taką pracę by nie poszerzyła. W ocenie Sądu w całokształcie okoliczności pracy jednym racjonalnym celem, który mógł przyświecać powódce w jedynie formalnie nawiązaniu stosunku pracy z pozwanym jaki daje się dostrzec, było uzyskanie relatywnie niskich, ale za to bez świadczenia pracy – środków finansowych i przy okazji objęcie powódki świadczeniami z pracowniczego ubezpieczenia pracowniczego.

Symptomatyczne jest, że w toku postępowania powódka nie była w stanie przedłożyć praktycznie żadnych materialnych dowodów swojej pracy w pozwanym w ramach stosunku pracy, co nawet przy uwzględnieniu wskazanego przez powódkę charakteru pracy wydaje się nieprawdopodobne przy założeniu, że powódka pracę świadczyła. Jedynym dowodem tego rodzaju jest przedłożony przez powódkę na ostatniej rozprawie wydruk z pliku komputerowego (k. 279) oraz wydruk z rozliczenia bonów paliwowych za grudzień 2009r. (k. 287). Dowody te są jednak bezwartościowe z puntu widzenia okoliczności, które miały potwierdzać, po pierwsze z tego względu, że nie wiadomo kto i kiedy te dokumenty faktycznie wytworzył, po drugie z tego względu, że wydruk pliku komputerowego w ogóle nie dotyczy okresu, w którym powódka miała pozostawać z pozwanym w stosunku pracy.

Oceniając wiarygodność zeznań świadków potwierdzających wersję powódki na tle zeznań pozostałych świadków przesłuchanych w sprawie Sąd dostrzegł, iż tak jak ci świadkowie mieli interes w składaniu zeznań korzystnych dla powódki, tak świadkowie D. N., L. N. (1) i przesłuchana w charakterze strony E.B. G., z uwagi na ich konflikt z rodziną W. mieli interes w składaniu zeznań niekorzystnych dla powódki. W szczególności E.B. G. i L. N. mieli interes w zaprzeczaniu twierdzeniom świadka W. W. iż od początku wiedzieli o zatrudnieniu powódki w pozwanym, tak jak W. W. wiedział o zatrudnieniu w pozwanym członków rodziny L. N.. Uwzględniając jednak przedstawione wyżej reguły ciężaru dowodu w niniejszej sprawie to powódkę obciążała powinność wykazania okoliczności faktycznych na które się powoływała i powinności tej powódka nie zrealizowała. Tytułem uzupełnienia można dodać, iż okoliczność, że zatrudnieni w pozwanym członkowie rodziny L. N. faktycznie świadczyli pracę na rzecz pozwanego, nie była przez powódkę w toku postępowania kwestionowana. Dostrzec ponadto należy, iż wersji powódki przeczyły pośrednio zeznania świadków M. K. i T. T.. Zeznania pozostałych świadków przesłuchanych w sprawie okazały się nieprzydatne do ustalenia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy.

Przeciwko uznaniu, że od dnia 01.10.2012r. powódka świadczyła na rzecz pozwanego pracę w ramach stosunku pracy przemawia dodatkowo jeszcze jedna okoliczność. Przy założeniu, że powódka w ramach swoich obowiązków wykonywała te czynności, które wymieniła, to czynności te nie mogły zajmować powódce nawet połowy nominalnego czasu pracy. Powódka podała, że na prośby Z. O. segregowała faktury, których było około 1.000 miesięcznie i analizowała je pod względem zgodności z rejestrem zakupów, co zajmowało jej około 50 % czasu pracy. Tymczasem pomijając już okoliczność, że według Z. O. tych faktur było około 500 w miesiącu, usegregowanie nawet 1.000 faktur nie powinno zając powódce więcej niż jedną dniówkę roboczą w miesiącu. Jeśli chodzi o analizę faktur pod kątem ich zgodności z rejestrem zakupów, to według Z. O. czynności z tym związane zajmowały powódce około 1 dnia w miesiącu. W konsekwencji sprawy związane z fakturami teoretycznie mogłyby zająć powódce dwa, a maksymalnie trzy dni w miesiącu. Jako niewiarygodne należy także uznać twierdzenie powódki, że około 10 % czasu pracy w miesiącu zajmowało powódce skanowanie i kserowanie dokumentów. 10 % miesięcznego czasu pracy, to około dwie dniówki robocze i w tym czasie można zeskanować i skserować setki a może tysiące stron dokumentów. Zakres i charakter działalności pozwanego bez wątpienia nie wymagał kopiowania takiej ilości dokumentów. Według powódki 5 % czasu pracy zajmowało powódce rozliczanie bonów paliwowych. Te 5 % to kolejna dniówka robocza. Dodając do tego jeszcze jedną dniówkę roboczą na czynności zlecane powódce (hipotetycznie) przez M. D. (która zeznała, że zlecane przez nią czynności zajmowały powódce 5-6 godzin w miesiącu) faktyczna realizacja przez powódkę wszystkich obowiązków, które wymieniła, nie mogła zając powódce więcej niż 4 – 5 dni w miesiącu, dokładając nawet do tego pomniejsze czynności biurowe. Podkreślić ponadto należy, iż od 31.01.2012r., a nie od początku 2013 roku jak to twierdziła powódka (k 98v) w pozwanym nie były już generowane papierowe kopie faktur. Tym samym po dniu 01.10.2012r. powódka nie mogła zajmować się segregowaniem faktur.

Reasumując, ponieważ przeprowadzone przez Sąd postępowanie dowodowe, w toku którego Sąd uwzględnił wszystkie wnioski dowodowe powódki, nie dało podstaw do niebudzącego wątpliwości ustalenia, że w okresie objętym pozwem powódka pozostawała z pozwanym w stosunku pracy i faktycznie świadczyła pracę na rzecz pozwanego, a powinność udowodnienia tych okoliczności obciążała powódkę, roszczenie powódki o wynagrodzenie z tego tytułu, zasługiwało na oddalenie. Zgodnie z dyspozycją art. 233 § 1 k.p.c. Sąd ocenił zebrane w sprawie dowody na podstawie ich wszechstronnego rozważenia i ocena ta nie dała Sądowi podstaw do ustaleń zgodnych z twierdzeniami powódki.

Orzeczenie w zakresie kosztów procesu Sąd wydał na podstawie art. 98 k.p.c., art. 13 i 113 ustawy z dnia 26 lipca 2005r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (tekst jedn. Dz.U. nr 90, poz. 594 ze zm.) oraz § 6 pkt 5 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28.12.2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (…) (Dz. U nr 163 poz. 1348 ze zm.).